De Kerststal, hoe kwam die tot stand?
Al drie jaar loop ik met het idee een foto te maken van een kerststal, maar dan wel een met honden. Ik spaar kleine kerststallen, zo klein zelfs dat ze in een luciferdoosje passen. Ja, een beetje kerststallengek ben ik wel.
Hoe het idee ontstond.
Nu wilde ik ook een foto van mijn honden in de kerststal. Drie jaar geleden maakte ik een schets van hoe ik dat voor me zag. Maar tot een foto kwam het nog niet.
Nu was het dan eindelijk zo ver, en wel op eerste kerstdag. Ja deze fotograaf werkt zelfs op feestdagen! (Ook al is het dan voor mezelf ).
De avond tevoren probeerde ik al te kijken of wat ik in mijn hoofd had, ook werkelijk kon.
Ik zette het podium neer en hing een achtergronddoek op. Ik vond een kistje dat als kribbe kon dienen en zette de honden ernaast. Even een foto met de telefoon… het lijkt er een beetje op.
De rest van de avond spookt door mijn hoofd hoe ik dit nu het beste kan aanpakken. De achtergrond was niet precies wat ik zocht en het doek op de grond was te glibberig om de honden lekker te laten zitten.
De Uitvoering
Het is eerste kerstdag. ’s Ochtends, na de koffie, ga ik direct aan de slag, en dan komen de ideeën vanzelf. Het doek op de grond kan beter als achterkant, dan lijkt het meer op een stal. Maar nu is het wel krap om twee honden en een kribbe te fotograferen. Dus ook een doek aan de zijkant, en de andere kant afgedicht met een zwart kleed.
Zo, dat staat. Een knuffelhond in de kribbe en dan eens kijken of het lukt met het licht.
Ja hoor Sammy ligt alweer klaar. Kan hij mooi dienen als proefhond om het licht in te stellen. Het blijft lastig een zwarte en een witte hond samen te fotograferen. De pluche hond, gewikkeld in een wit laken, ligt in de kribbe als het kindje Jezus. Sammy krijgt ook een stuk van het laken en lijkt zo een beetje op Maria.
Maar ik vind het niet mooi of leuk. Sammy’s kop is veel leuker met oren. En alleen maar wit maakt het veel te licht. Even denken… ja: een blauw doek erbij, los over zijn kop. Het ziet er al beter uit!
Cooper ligt achter me en bekijkt alles rustig. “Ik hoef nog niet hè, mevrouw de fotograaf?”, lijkt hij te vragen. “Nee hoor Cooper, blijf jij maar lekker liggen kijken”, zeg ik. Als ik Sammy naar mijn zin heb aangekleed en hij goed is voor de foto, mag Cooper erbij. Hij zit eerst een beetje gek te kijken. Oren hangen langs zijn hoofd, hij weet nog niet goed wat ervan te denken.
Tja, en als ik nu een foto maak dan zie ik een goed aangeklede Sammy, en een knuffel aangekleed als kindje Jezus, maar Cooper is kaal en nog gewoon een hond. Hoe ga ik die nu op Jozef laten lijken? Een stok erbij misschien? Dat is geen goed plan volgens Cooper.
Dan denk ik: hij kan de high five! Als zijn poot op de stok ligt, lijkt het net of hij die vast heeft. Een doek over deze hond heeft geen zin, want dan duikt ie nog verder in elkaar.
De high five actie werkt. Nu leg ik, voor de finishing touch, wat hooi neer. Gelukkig blijft iedereen zitten.
De snoeppot raakt inmiddels aardig leeg. Want ja, je kan wel wat leuks verzinnen voor een foto, maar als je medewerking wilt van je honden zal daar toch iets tegenover moeten staan.
Coopers oren willen nog niet echt goed staan. Dan schiet er uit mijn mond een raar geluid en daar komen ineens oren naar voren. “Jaaaa!” denk ik, nu komt het goed! Nog een paar foto’s en het is klaar. Ik ga kijken wat ik heb. De honden mogen van het podium en even dollen in de tuin.
Nu nog bewerken.
Ik kruip achter de pc en bekijk de foto’s. Deze wordt het! Een paar kleine aanpassingen en dan mag ie op Facebook. Er zitten nog veel meer leuke bij, vooral van het tot stand komen van de gekozen foto.
Daar kan ik vast een leuk verhaal van maken.
De honden komen weer naar binnen: het is koud buiten. Ik maak nog een foto van hoe het er nu uitziet. Als ik wil opruimen, zit Sammy weer op het podium. Die denkt natuurlijk: hé het fototoestel werkt weer, kom maar op met die snoep. Dus toch nog maar een paar foto’s. Zo blijft hij het leuk vinden. Cooper zit naast mij en kijkt of Sammy goed vangt, anders mag hij het snoepje pakken. Nu is het echt klaar en ga ik opruimen.
Ben ik hier lang mee bezig geweest?
Ja, twee uur in totaal. Daarvan hebben de honden 20 minuten op het podium gezeten. Het opbouwen kostte ruim een uur. En het opruimen ging natuurlijk ook niet vanzelf. De kerstelven waren vast druk met andere dingen. Hee… Kerstelven! Dat is leuk voor volgend jaar. De elvenpakjes zijn inmiddels besteld. Ha ha ha, sorry Sammy en Cooper.
Het resultaat
Ook een fotosessie plannen?
Wil jij ook een hondenfoto in de studio met een thema?
Daar kunnen we samen over brainstormen. Geef mij een idee wat je wilt en ik bekijk de mogelijkheden om het uit te voeren.
Contactgegevens vind je HIER
Add a Comment